Certificación 1º Premio "Doce meses, moitas paisaxes"

Sinopse final de todo canto fixemos

I Xuntanza de Xóvenes pola Sostibilidade e a Paisaxe - Pontevedra

Unha delegación de 10 alumnos de 1º de ESO viaxaron ata Pontevedra (19 de xuño) para participar na I Xuntanza Ibérica pola Sostibilidade e a Paisaxe. Foi unha xornada densa en actividades, Obradoiros, debates, retos, xogos, teatro, feria de mostra e exhibicións. Mª José Andión foi quen coordinou o proxecto interdisciplinar "Doce meses, moitas paisaxes" que resultou premiado polo Instituto de Estudos do Territorio (Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas).
Un total de 200 alumnos e 30 profesores de primaria e secundaria de 41 centros educativos de Galicia, Canarias, A Rioxa, Cataluña, País Vasco e Albacete.

Delegación no I Encontro Ibérico de Xóvenes pola Sostibilidade e a Paisaxe.

A delegación formada por Alba Carreiras Cabarcos, Leticia de Pedro Martínez, Alejandro Esquerdeiro Cabarcos, Clara Iglesias Fernández, Ana Liñán Rabost, Jorge Méndez Insua, Iria Fernández Rubal, Antía López Galdo, Luis Miguel Nieto Fraga, Andrés Pernas Maseda e acompañada pola Vicedirectora, Karina Parga Chao, e pola profesora do Proxecto Interdisciplinar, Mª José Andión Fontela, representará o IES Perdouro o vindeiro día 19 de xuño en Pontevedra no I Encontro Ibérico de Xóvenes pola Sostibilidade e a Paisaxe.

I Encontro Ibérico de Xóvenes pola Sostibilidade e a Paisaxe

Traballo recompensado do alumnado de 1º de ESO. 

O IES Perdouro foi premiado cun dos mellores proxectos do Plan Proxecta, recoñecéndolle o seu bo facer e resultados acadados.

Estes premios, convocados conxuntamente polo Instituto de Estudos do Territorio (IET) e pola Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, están orientados aos 82 centros escolares participantes nos programas “Axenda 21 Escolar de Galicia” , “Climántica” e “12 Meses 12 Paisaxes”.

No marco do seu proxecto "Doce Meses - Moitas Paisaxes", un grupo de 10 alumnos de 1º de ESO liderado pola súa profesora do Proxecto Interdisciplinar, Mª José Andión, representará o centro escolar  no I Encontro Ibérico de Xóvenes pola Sostibilidade e a Paisaxe, xuntanza que terá lugar o vindeiro mércores,  día 19 de xuño, en Pontevedra. Participarán 200 xóvenes de Galicia, Portugal e Outras Comunidades Autónomas que participan en ESenRED (Rede de Redes de Centros Educactivos pola Sostibilidade).

Dende Galicia participará alumnado dos mellores proxectos dos programas “12 Meses 12 Paisaxes”, “Climántica” e “Axenda 21 Escolar de Galicia” presentados ao concurso do Instituto de Estudos do Territorio.

Trátase dunha xornada de intercambio de experiencias e de elaboración de compromisos de retos e accións a realizar nas aulas durante un curso escolar. Reforzar a cultura de sostibilidade nos centros educativos é o principal motivo da xornada.

Haberá unha programación en paralelo para alumnado de primaria, secundaria e profesorado. Realizarase no Pazo da Cultura de Pontevedra.

Reporteiros da nosa paisaxe

A nosa Burela

Reportaxe animada realizada por:

Burela aberta ao mar

Reportaxe animada realizada por:

RIL E A SÚA “BALEA”

RIL E A SÚA “BALEA”

Raúl era un neno valente, listo, alto, delgado e tiña sete anos. Pasaba os veráns nunha pequena casa en Burela, un pobo pequeno da provincia de Lugo. Alí el bañábase todos os veráns na mesma praia, na acolledora praia de Ril. Nela hai moitísimas rochas, a súa area é de minúsculas pedras. De entre todas esas pedras que a forman hai unha que sobresae por encima das demais: a chamada “balea”. É moi grande, e parécese a unha balea, de aí o seu nome. Moita xente se tira dende ela, é moi coñecida polos nenos grandes, pequenos, adultos, adolescentes, incluso señores maiores saltan dende a “balea”. Pero Raúl non era tan valente. Como viu que todos se tiraban dende alí, el mudou de praia, dáballe vergoña ser o único que non se tiraba da pedra. Pero o seu amigo díxolle que non se rendera, que non pasaba nada por iso. E convenceuno para que non cambiase de praia. Deuse conta de que non era para tanto. E un día que non había ninguén subiuse a ela. Tiña pánico, non sabía se quedarse alí ou baixar. O seu amigo deulle azos e el retrocedeu, pensouno, escoitouse a si mesmo, saltou, tirouse, sentiu que voaba e, cando chegou, deuse un “pranchazo”. Pero a el deulle igual, encantoulle, dende aquel momento estaba sempre saltando dende a “balea”, non paraba. Ata que súa nadre lle dixo que era hora de irse para a casa. Ía todos os días de todos os veráns a ela, porque lle encantaba Ril e a súa “balea”.

Mirella Ramos Vázquez

1º ESO B

1º PREMIO CATEGORÍA 1º CICLO ESO

UN NADAL EN BURELA

Un Nadal en Burela

O 25 de decembro de xa hai moitos anos, na Vila de Burela,concretamente na Praia de Ril sucedeu algo máxico.

Eran as 12:00 do mediodía,e todos os habitantes da vila preparábanse para a noite de Nadal, todos estaban moi atarefados. Os nenos esperaban con gran ilusión a chegada de alguén moi especial, Papá Noel, que, como cada ano, traería aos nenos bos moitos agasallos, mentres que os que se portaran mal durante o ano recibirían unha gran desilusión atopando carbón baixo a súa árbore de Nadal.

Cando chegaron as 11:00 da noite todos estaban xa nas súas respectivas casas cos seus familiares e amigos saboreando os suculentos manxares do día de Nadal. Papá Noel xa estaba de camiño á vila, viña acompañado de Rudolf, por suposto, que guiaba os demais renos co seu nariz vermello. Pero tiveron un pequeno problema: o nariz de Rudolf apagouse e non sabían que camiño tomar porque non se vía nada. Decidiron parar para solucionar o problema pero de súpeto un gran soplo de aire arrastrou a Papá Noel, xunto cos renos e o trineo facéndolles caer.

De alí a un pouco déronse conta de que caeran sobre unha gran rocha,que casualmente tiña a forma dunha balea. Sentiron como se os seus corpos estiveran en contacto con algo parecido a area. Pero, non, aquilo non era area, aquel lugar estaba cheo de pequenas pedriñas, pero máis grandes ca area. A Papá Noel doíalle moito a cabeza, froito do golpe que levara, non sabía onde estaban pero notaba que cada pasiño que daba o achegaba a algo que o refrescaba. Sen darse conta, foise adentrando na auga e nela sentíase ben. Polas pedriñas, pola auga, pensou que podían estar nunha praia, pero non o tiña nada seguro.

Cando empezou a encontrarse mellor, colleu a Rudolf e xa viu que a bombilla que levaba no nariz como guía estaba fundida. Papá Noel montou sobre outro dos seus renos máis fortes e adentrouse na vila. Nun letreiro puido ler “Ferretería O Puente”. Coa súa maxia entrou e, sixilosamente, deu co estante das bombillas e colleu unha. Era por unha boa causa! Volveron á praia e colocoulle a nova bombilla ao seu querido reno.

Problema arranxado! Montou no trineo e púxose en camiño ata o centro da vila, pasou por todas e cada unha das casas nas que os nenos se portaran ben, repartiu toda clase de: bonecas, estoxos de maquillaxe, peines e disfraces de fadas para as nenas; soldados de xoguete, coches, consolas e balóns para os nenos.

Percorreu todas as rúas coñecidas: a rúa Rosalía de Castro, Pardo Bazán, a rúa do Río, a do Can,...

E en todas as casas comeu: galletas, polvoróns, etc….. ata que quedou farto. E, así, marchou encantado do lugar e das xentes de Burela.

Leticia De Pedro Martínez

1º ESO A

2º PREMIO CATEGORÍA 1º CICLO ESO: